Hey hey,
Toen ik dertien jaar geleden bij Picknick binnenliep, kwam ik daar voor de koffie, maar bleef ik voor de açai. Oprichters Dennis Ebeli en Femke Snijders waren er vroeg bij wat betreft super foods, een term die zichzelf al overleefd heeft. Inmiddels heeft iedereen het over functional foods (en drinks). Açai is nog steeds niet doorgebroken bij het grote publiek en datzelfde geldt voor eten en drinken tot je nemen vanwege specifieke eigenschappen. De meeste consumenten kijken vooral naar hoe ze minder kunnen consumeren: minder suiker, minder vet, minder calorieën, minder alcohol, minder vlees. Twee groepen kijken naar hoe ze beter kunnen consumeren: mensen die hun leven proberen te optimaliseren en mensen die dichter bij de natuur willen komen. De eerste groep is vaak erg toekomstgericht (nerds) en de tweede vaak gericht op het verleden (romantici).
Hoe de droom van de toekomst zich verhoudt tot de wijsheden uit het verleden licht ik toe bij foodtrend 1. Hoe beide doelgroepen zich ook bewegen richting meer psychoactieve stoffen vertel ik bij foodtrend 2. Bij Verder lezen een boek van topauteur Michael Pollan die eten en drugs haarfijn in een grotere context zet. Bij Waar is Gijsbregt een uitstapje naar de nieuwe site van Entree Magazine (en een nieuw portret van mij). Bij mijn tip vind je een drankje met een ingrediënt dat je vast nog niet kent. De foodvideo komt uit Brazilië en laat zien hoe açai in jouw bowl komt.
Cheers,
Gijsbregt
Ik schreef eerder over twee thema’s die heel dicht tegen het onderwerp van vandaag aan liggen. Lees deze eerst, als ‘better for you’-ingrediënten, CBD, tonics & elixers, brainfood en paddenstoelen je liggen.
💌Hoe meer lezers, hoe meer vreugd, dus share deze nieuwsbrief.💌
Foodtrend: eten met de wijsheid van vroeger
Vaste openers van mijn nieuwsbrief zien een cadans aan futuristische innovaties voorbij komen: van metaverse tot robots en van blank canvas foods tot vleesalternatieven. Er is al even een tegenbeweging gaande die dit techno-optimisme niet (meer) deelt. Zij zien de oplossing voor onze aardse problemen (mens, natuur en klimaat) niet in nog een Facebook of Tesla. Binnen het thema voedsel is er de angst voor ‘Frankenfood’. Eten dat ver van de natuur afstaat, te bewerkt is (ultra processed) of compleet uit een laboratorium komt. Dat deze beweging breed draagvlaak heeft (zeker in Europa), blijkt het feit dat genetisch aangepast voedsel (GMO) niet binnen de EU toegestaan is.
Deze groeiende groep consumenten (en producenten) kijkt juist liever terug, soms zelfs naar lang vervlogen tijden. Zo gaan zij als een ‘echte’ Indiana Jones op zoek naar (pre-historische) ingrediënten. Steeds vaker gaan zij minder neo-koloniaal te rade bij bewoners uit gebieden met een voor het westen minder bekende maar toch lange voedselgeschiedenis, waarbij voedsel als medicijn of andere functionele eigenschappen centraal staan. Denk hierbij aan de bessen van de Amazone, zoals açai of jabuticaba (zie onder bij tip), wortels uit Zuid-Oost Azië zoals kurkuma, kruiden uit de Rocky Mountains, zoals osha of fruit uit Australië, zoals de kakadu pruim of honing uit Nieuw-Zeeland. Naast ingrediënten en bijpassende ambachten gaat het ook om voedselculturen zoals ayurveda (India), Chinese medicijnleer en cacao, “thee-” en koffieceremonieën uit de Amazone, Mexico of de hoorn van Afrika.
De verschillen tussen ‘onze’ Westerse wetenschap, die zou nauw met het kapitalisme verweven is en de oude holistische culturen zorgen voor onbegrip of weerstand. Mede hierdoor zijn veel van deze producten maar mondjesmaat te krijgen in datzelfde westen, vaak via internet (D2C) of via specialistische kanalen, zoals natuurwinkels, yoga- of sportscholen. Toch zien we deze ingrediënten (of letterlijk verdunde versies ervan) steeds vaker terug bij ons op het menu in de horeca, op de schappen in de supermarkt of bij de drogist. Het zal niet lang meer duren of grote merken zullen deze ingrediënten ook opnemen in hun producten.
Açai in Rio de Janeiro, let op bij ‘trincado’ hoeveel functionele ingrediënten daar staan
Foodtrend: psychoactiva 2.0
Wat een plant, paddenstoel, liaan of wortel voor je doet, verschilt per mens. Toch zijn bepaalde functies, met name de geestverruimende, al millennia bekend en breed toegepast. In de jaren zestig en begin zeventig was er veel aandacht voor deze natuurlijke middelen en hun chemische tegenhangers. Nadat President Nixon wereldwijd de ‘War on drugs’ afkondigde, kwamen veel psychedelische en psychoactieve stoffen op het strafbankje.
Daar komen ze nu langzaam weer vanaf. Ik schreef al eerder over cannabis dat de wind steeds meer mee heeft, maar nu krijgen paddenstoelen veel aandacht, niet alleen in de VS maar ook gewoon hier. De basis is vaak Mexico (lees dit mooie verhaal in de Volkskrant), waar veel paddo’s vandaan komen. Naast paddo’s zijn cactussen (peyote), lianen (ayuhasca) en diverse kruiden (zoals kava) populair. Naast verwesterde ceremonieën, die (nog) verboden kunnen zijn, wordt steeds vaker naar gebruik in kleine hoeveelheden gekeken. Microdosing heet dat. Met als doel om stress te verminderen, betere concentratie te genereren of creatiever te worden. Deze kleine doses krijgen hun plek in snoepjes, cake, koekjes, warme dranken (“thee”) en frisdranken.
Psilo zijn snoepjes met psilobine, een belangrijke licht psychoactieve stof uit paddenstoelen
Verder lezen: this is your mind on plants
Michael Pollan is een iconische auteur die al decennia de verhouding tussen mens en natuur onderzoekt. Vaak gaat dit over eten. Zijn quote ‘Eat food, not too much, mostly plants’ is wereldberoemd. Recent onderzocht hij de psychoactieve kant van eten en drinken en dook hij diep in opium (papaver), cafeïne (koffie) en mescaline (bovengenoemde peyote). Hij is een activistische schrijver, al is dit boek is vooral erg vermakelijk en leerzaam. Nog niet overtuigd, lees deze recensie.
This is your mind on plants koop je bijvoorbeeld bij Donner
Waar is Gijsbregt: met een nieuwe foto op de nieuwe site van Entree
Trouwe lezers weten dat ik in Entree Magazine een vaste rubriek heb onder dezelfde naam als deze nieuwsbrief: Gijsbregt fileert. Hier licht ik elke maand op glossy papier een horecatrend toe. Die artikelen verschijnen geregeld online, dus het is fijn dat hun website geheel vernieuwd is, inclusief een nieuwe foto van mij.
Lees hier mijn recente verhaal over food as content.
Mijn nieuwe statieportret is genomen toen de zon nog scheen
Tip: Suivie - Braziliaanse besjes uit Zwitserland
Zoals gezegd ben ik al lang bekend met açai en ging ik zelfs naar Rio de Janeiro om me te verdiepen in deze palmbessen. Van jabuticaba had ik nog nooit gehoord tot dit pakketje bij mij thuis werd afgeleverd. Van het Zwitserse merk Suivie en al op meerdere plekken in Nederland te verkrijgen. Smaakt top en is afkomstig van een forse bes die de druif van de Amazone genoemd wordt.
Suivie met jabuticaba smaakt verrassend veel naar druiven
Echt functioneel eten
Er zit een flinke discrepantie tussen de hedonistische havermelk elite, die hun leven optimaliseert met de beste functionele ingrediënten, en de gemiddelde voedselconsument, die leeft van het laagste schap in de supermarkt en opgespoten fastfood kip en friet. Toch geldt voor beide categorieën dat écht functioneel eten begint met de tip van Michael Pollan (Eat food, not too much, mostly plants). Daar voeg ik graag ‘meer diversiteit’ aan toe. Afwisseling in ons eten is essentieel, niet alleen voor onszelf als individu maar ook voor ons als soort en alle soorten om ons heen. De wijsheid van vroeger wijst ons naar naar waardevolle ingrediënten en ambachten om een rijk geschakeerd dieet samen te stellen.
Als jij deze nieuwsbrief interessant vindt, hou hem dan niet voor jezelf, maar deel hem met andere food liefhebbers en verbind hen zo aan deze trends over eten, drinken en hospitality.
Heb jij nieuwe functionele hapjes of drankjes die ik moet proberen of wil je wijsheid van vroeger met me delen, stuur me een berichtje, via mijn social media of op gijsbregt@brightguys.nl.
Wil je meer weten over mij, check dan diezelfde social media of deze bio op mijn site.
Tot over twee weken.
Cheers,
Gijsbregt
Foodvideo: hier komt jouw açai vandaan
Açaibessen groeien in plukjes aan palmbomen en eindigen als bevroren pakketten of als poeder bij ons in de buurt. Onderstaande video laat zien hoe dit eraan toe gaat.